TRENLERE ÇİKOLATA YEDİREN ŞAİR: EDİP CANSEVER

İlhan Berk’in dediği gibi Edip Cansever, “Trenlere çikolata yediren bir şairdir”. Şiirin tüm imkanlarını kullanır ama toplumdan da kopmaz, şairin toplumla bir bakışta görülemeyecek ince ama çok sağlam bir bağı vardır... "bireyi toplum içinde somut olarak görünür duruma getirmek, giderek daha da derinlerine inerek, onun içsel dramını kurcalamak çabasındayım" diyerek toplumla bağını anlatmıştır.Edip Cansever, Muzaffer Erdost tarafından Ece Ayhan, İlhan Berk, Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Ülkü Tamer ve Turgut Uyar’ın yanında “İkinci Yeni” olarak adlandırılan şiir akımının öncüllerinden sayılmıştır. Bu şairlerin ortak özelliği de kolay kolay anlaşılamamasıdır.

BİR DİĞER ÖNCÜLÜĞÜ

‘‘…1980’den sonra küçük İskender’in öncülüğünde adı konan ‘underground’ (yeraltı) şiirinin gizli öncüsü de Edip Cansever sayılabilir, üstelik Edip Bey’in öldüğü günün küçük İskender’in doğum tarihi olduğu düşünülürse, yeraltını kazmayı İskender’e bıraktığı bile söylenebilir Edip Bey’in…’’ der HAYDAR ERGÜLEN…

TOMRİS UYAR TUTKUNLUĞU

Çok net bilinen bir şey vardır ki o da Edip Cansever’in Tomris Uyar hayranlığı. Tutkulu ve platonik bir aşkla seviyordu Tomris Uyar’ı... Onları sık sık Boğaz’daki meyhanelerde baş başa rakı içerken görmek mümkündü. Tomris Uyar , Cansever’in dostluğundan büyük bir zevk alıyordu. Ama Cansever’in genç kadına şiirlerle seslenmekten başka çaresi yoktu. Tıpkı Tomris Uyar’ın 15 Mart’taki doğum gününde yazdığı şu dizeler gibi: “Bir adın vardı senin, Tomris Uyar’dı Adını yenile bu yıl, ama bak Tomris Uyar olsun gene Ben bu kış öyle üşüdüm ki sorma Oysa güneş pek batmadı senin evinde Söyle, ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm müydü hiç?” O meyhanelerden birinde Cansever tarafından peçeteye karalanmış şu sözcükler, adeta bu aşkın itirafıydı: “Tomris rakıyı çok severdi, bense onu...” Ölümünden kısa bir süre önce Tomris Uyar da Edip Cansever için şunları söylemişti: “Sevgililik ya da aşk duygusu zamanla yara alabiliyor, örselenebiliyor, bitebiliyor. Bitmeyen tek aşkın, gerçek ve lirik bir dostluk olduğunu Edip Cansever öğretti bana.”

'Fazla şiirden öldü Cansever'

Cemal Süreya, belki de bu sebeple Edip Cansever’in ardından yazdığı şiirde yakın arkadaşının ölümünü “fazla şiire” bağlar;

‘’Her şeyin fazlası zararlıdır ya, Fazla şiirden öldü Edip Cansever…’’

SK